Canada, 1970, het is crisis. Manon en Mimi zijn wezen, en ze zijn als de dood om in de pleegzorg terecht te komen. Ze smeden samen met enkele andere kinderen het plan om een ‘grootmoeder’ te kidnappen, om zo te veinzen dat ze een echt gezin zijn. Zolang ze samen blijven, kunnen ze de wereld aan. Deze film is de vierde langspeler van ervaren filmmaker Luc Pirard, en doet zowel aan klassiekers als ET en Stand by me denken. Het is een emotionele film die tegelijk wel en niet over familie gaat. Het is vooral een verhaal door de bril van kinderen, en hoever ze gaan om zichzelf te beschermen. Het gaat over hoe we allen, overal ter wereld, eigenlijk hetzelfde willen: een betere toekomst. Deze film zal je doen lachen, en nadenken. Ook de acteerprestaties van de jongeren zijn van de bovenste plank. De film opende op de Berlinale en won de Grand Jury prijs op het Festival de cinéma de la ville de Québec.